نامه ... اشعار من
اشعار مننامه ... اشعار من
اشعار منتمام
سلام و خسته نباشید
خدمت دوستای عزیزم
تصمیم گرفتم از بلاگ اسکای کوچ کنم
فرصت کردید به وبلاگ جدیدم بیایید ... خوشحال می شم
بی نام
من ..
در مساحت تنهایی
به سمتی که می روم
هوای تو را می نوشم
و خواب تو را می بینم
من ..
با تصویر گل ها
پرواز تو را
بر روی لبم می چینم
هیچ چیز در تو عجیب نیست
آهنگ پنجره ها
لالای توست
حتی فانوس شب ام
آن دو چشم سیاه توست
آن کتیبه ی روی دیوار هم
بر موج های بیدار
مرز انتخاب توست
می شنوی ؟
آهنگ دلم
که همواره تو را صدا می زند
در اندام توست
در چک چک باران ..
پی نوشته :
با توام
تا خط بی پایان خنده
بخت
اندوهم را ..
به جزیره می برند
به برکه های خیس و آرام
تا سنگلاخ لحظه ها
با ریشه ی سیاهش
در باغ نرگسم نماند
پی نوشته :
باد
باغ نرگسم را
وحشت زده می کند
با یال پر شور توفان
شهادت حضرت فاطمه (س) بر شما تسلیت باد
عروسک باد
این روزها ..
ارابه ی دنیا
گمشده در تارهای عنبکوت
در جاپای کتیبه های مبهوت
عابری پیاده ام ..
و اکنون لبخند عروسکم
در قابی واژگون
همه ی دنیای من است
چرا که لب های او
روزی برایم خنده بود
حال او ..
تا روز مبادا همزاد من است
تا در کنار مشتی خاک
به مردن اش عادت کنم
پی نوشته :
عجیب تر اینکه
احساس می کنم ..
هنوز قلب کوچکش تاب می خورد
بهانه
من ..
در نگاه تو بهانه دارم
لب نیستم که بگویی بخند
در خلوتی خاموشم
با تردیدهای آفتاب
احساس من ..
درد نیست
هیچ چیز نمی خواهد
با هیچ کس دلگرم نیست
در سایه ات آموختم
حقیقت لبخند نیست
زیر سنگ چین بیگانه ها
آشنا یک بیگانه است
خلوت من ..
تردید نیست
فریاد توست
در قلب کودکی های من
پی نوشته :
نازنین خدای من !!
می ترسم بگویم : بهانه ام فریادت نیست
فاطمه ( س)
خدایا !
روز بود یا شب ؟
در انبوه سبز نفس ها
تپش ها بیدار بودند
در آن سوی آتش و دود
فاطمه خاموش بود
خاموش در بیرحمی کوفه
خدایا !
روز بود یا شب ؟
چرا فاطمه به خانه می اندیشید ؟
به غربت و تنهایی؟
به ظلمت سنگین ؟
به تابوت سپیدی که
بر دوش علی سرگردان بود ؟
خدایا !
روز بود یا شب ؟
چرا آرزوی علی
بر شانه اش چون کبوتر می لرزید ؟
اشک بود که از چشمان علی
بر زمین می ریخت
اشک بود که می ریخت
اشک بود که می ریخت ..
پی نوشته :
حالا که آرزوی ما
سوی خدا پرواز کردنه
چی می شه ما هم
واسه تو بال و پر بشیم
رقص تنهایی
فارغ از نام سیاه
در سکوت خاک
از همین کوچه ی بن بست
یک دیوانه گذشت
یک نسیم ..
از لابه لای آب و خاک
در اوج تنهایی
به تنهایی گذشت
در کنار آب
پنجره بیهوده بود
از روی بام خدا
رقص تنهایی .. به تنهایی گذشت
پی نوشته :
هر چه بود ... یکبار
آن هم برای همیشه گذشت
تا کی ؟
پیش به سوی ..
فضایی آرام
خیس و دلگرم
با خنده های آب نباتی
بی برو برگرد
مثل گذشته ..
پاک و پاکیزه بودن
چون شیشه ی تخت و خالی
با خیال پردازی های گذشته
یا آنکه ..
دلچسب و زیبا بودن
مثل گل آفتابگردان
با واژه واژه های پیوسته
بگذریم از این حرفها
پیش به سوی ..
فضایی آرام
با خنده های خیالی
بی برو برگرد
پی نوشته :
در کنار این همه گل
برداشتن گامهای بلند
کار آدم های همیشه خسته است