بهار

 تقدیم به شما ... 

به گل و سبزه بشارت

            انبوه مژگان دشت

                   می لغزد بر چشم خورشید

سرما.. دست برداشت

             از گردن بلند دشت

در گشود

         به سراپرده ی گل سرخ

مژده .. ای بهار

          با لب آیینه به تو می خندیم  

 

پی نوشته  :  

بهار  

با بوی تو می رقصد  

با بوی تو می ماند  

خنده ات چون شکوفه .. بر بهار مبارک

 

سال نو مبارک ..

ناز گل

 شعرم تقدیم به شما .. 

دلم می گفت

                 بی تو

                       صدایم آبی نیست 

 اشک ریزان و رخت شوران

 در ایوان وجودم

                       کافی نیست

دلم می گفت

 صبح ها دلگیر است

مثل روزهای گذشته با من

                                        آبی نیست

 شاید نان خشکی در گلویم فرو رفته

                  یا شاید ..

                     پهنای کلامی درد آلود

بی تابم ..

 مثل روزهای گذشته 

                    مثل یک رود

                          دلم آبی نیست ..

روز آخر

روی لحظه های تنهایی ..خط نمی کشم؟!  

 خط می کشم بر سفیدی کاغذ  

نه بر سیاهی خود ... نه بر تنهائی   

می دانم باید نوشت...

می دانم!

می دانم از همه چیز و از همه کس می توان نوشت !

الا خود !!


گرچه فهمیده ام؛ نوشتن یعنی صدای فریاد های دل !

و سکوت؛ یعنی پرواز پرنده ی عاشق  !
...
می نویسم؛ تا عمرم بماند ...تا قلبم بسوزد...

می نویسم؛ تا بیائی ... تاچشمم ببیند !!!

آری؛ 

این رسم زندگی است...‌
می نویسم .. تا تنها نمانم


و یک روز هم نمی نویسم  
تا همه چیز تمام شود...

مثل یک داستان که به آخر می رسد!

من هم به آخر  رسیدم .. به آخر

به همین سادگی!!! 

 

 پی نوشته :  

به آخر رسیدن محبت خداست ... می خواهم از محبتش بهره مند شوم

طلوع

 

سالهاست

        کوچه ی ما رو به دریا باز  

و پاییز انتظار

      بادهای غربت

           و برگ ریزان غیبت را

                      به پنجره ها می کوبد

هر شب

 ستاره ی موعود 

        زورق .. به گل نشانده

                 تا بادبان های شکسته

                      به قبله خورشید نزدیک شوند

دل خوش دارم به حدیث نور

       که رو به سوی پنجره ی صبح

                                  قصد طلوع دارد ... 

 

پی نوشته :   

سالروز ولایت مهدی موعود بر شما مبارک

                                                دعا کنیم  

                                                         مهدی بیاید .. 

 

خنده های عجیب

شعرم تقدیم به ..

 

با آنکه ..

من از خود گذشته ام

از وسوه های عبور بی تقصیر

عشوه های لبریز نگاهم با تو

                  هیچ جوابم نمی دهد

با آنکه ..

خورشید روزها می تابد

من از بام غرور

به یاد نوشته های سنگی

شب ها بر می خیزم

تا از ماه بجویم

            خنده های بلندت ..ای خورشید

هر کجا هستم

خنده های عجیب ات

روشن می کند

تاریکی شب های غریبم

پی نوشته :

خدایا .. با آنکه من از خود گذشته ام

دیگه عشوه هام اثری نداره

تو دیگه نگاهم نمی کنی

اما امیدوارم

خنده های عجیب تو

شب های تاریک منو روشن کنه

دومین

 شعرم : تقدیم به ..

 

صبح..

به اولین آدم که رسیدی

                           سلام کن

به دومین آدم که جواب تو را داد

                                      محبت کن

من ...

بیش از هر کسی تو را می بینم

ای کاش هر روز

                   دومین بودم

 

پی نوشته :

خدایا ..

برای پرستش تو هیچ موقع اولین نفر نبودم

اما دومین ها ..

نیاز به محبت تو دارند

خدایا .. از محبت خاص خودت بی بهره مون نکن

تولد حقایق

 شعرم تقدیم به شما..

 

من هنوز ..

           در سپیده ی تولدم

                در ابتدای احساس

                     با گام های خیال

صدای شکستن سکوت

        و راز رویش حقیقت

           در کدام حوالی ست ؟

                      با کدام خیال ؟

راز تراکم زیبائی

با نگاه کم جوش و خاموش

در کدام شاخه ی تنهائی تنیده ؟

امروز ..

         روز غرق شدن در حیات

         روز عکس گرفتن از فراغت

         و روز گیج شدن در حمایت است

بعد این ..

می نشینم تا با دقایق

فرصتی مناسب بسازم !!