نامه ... اشعار من
اشعار مننامه ... اشعار من
اشعار منچرا ؟
شعر امروزم
از اهالی امروز ام
آیا نسبتی با امروز دارم ؟
ندارم
آیا بالی با کبوتر دارم ؟
ندارم
آیا حوصله ی پرواز دارم ؟
ندارم
من که زیباترین زمان خویش را
صرف آیینه کردم
آیا برای عشق مهربانی دارم ؟
ندارم
چرا این همه پریشانی از ندانستن
من دارم !!!
پی نوشته : این همه ندانستن برای نبودن است ..
قربانی
شعرم آلوده به گناه نیست
از دل که آلوده به گناه است
دل تنگ است
این بارهم
قربانی تو شدم
زیرا تو
قربانگاه بودی
من هم
تنها .. یک قربانی
پی نوشته : من نمی دانم !!!
مرسی خدا
امروز هم اینجوری نوشتم ... قبول کنید دوستان
نمی دانم زینب بود که به من آموخت یا حسین ...
نمی دانم خدا بود یا آسمان ؟
مگر فرقی هم می کند ...
به هر حال به من آموخت که رفتن در پیش دارم ...
راضی باشم .. راضی ، از این که گذشته دیگر گذشته ..
و آینده بر من سایه افکنده ...
هر روز که خورشید را می بینم ...
گام بر می دارم تا دلم آرام شود
هر روز بخشی از سایه کنار می رود ...
تا چهره ی ماه تو نمایان تر شود
بی شک تو بزرگ ترین دارائی من هستی ...
مرسی خدا ... مرسی خدا...
عاشورا
دیشب گریه کردم ... شعر عاشورا نوشتم
شاید روز عاشورا نباشم ...
پایان شهادت بود
حسین لبش می سوخت
در تشنه کامی
لبش بیدار می کرد
دل های آسمانی
آنگاه که می گفت
من حسینم
من تشنه هستم
هیچ قلبی بیدار نشد
هیچ چشمی ندید
لب تاول زده ی او
اینچنین می سوزد در شعله های بی رحمی
با شمشیر نامردی ها آفریدند
سر و دست او می بریدند
مانده بود خدا
اینان بندگان اویند
فرصت دارند بر سینه ی حسین بنشینند
چقدر از خود دور شده اید ؟
در نامردی ها پوچ شده اید !
هنوز می دانید که حسین فرزند رسول خداست
اگر از کمک کردن بی زارید
لااقل تا نفس دارد
تیغ شقاوت بر دل تنگش مزنید
دست ها می چرخید
هر یک ضربه ی شمشیری بر قلب او می کوفت
در چشمی به هم خوردن
آفتاب بر زمین افتاد
مادر را صدا می زد
فاطمه جان .. فاطمه جان .. کمک ...کمک
دست نانجیبی صدایش را برید
چون گلویش را برید
چشم ها می دید
حسین تنهاست
جای عشق آنجا خالی بود
چون عباس نبود
خورشید بیمار بود
وای بر شما مردم بی دین
حسین در عقل کوچک تان
دشمن شماست
ای کینه توزان
شمشیر بر دل خود بزنید
درمان کنید دلی را که مهربانی نیاموخته
کارتان همه دشمنی ست
همه دشمنی ... همه دشمنی
پی نوشته :
حسین به دست مسلمانان ، به دست کسانی که نماز می خواندند ، شهید شد .
مبادا با رنگ دنیا ربوده شویم
بسا دنیا بسیار سهل تر از رنگ خود دل ها را می رباید
علی اصغر (ع)
شعرم امروزم تقدیم عاشقان حضرت علی اصغر (ع)
التماس دعا عزیزان
من گلی پژمرده ام
تشنه ی یک قطره ی آب نه
در انتظار بوسه ای از خورشید مانده ام
پی نوشته : زبان حال حضرت علی اصغر(ع) که به پدر خود می گوید :
پدر جان من تشنه ی آب نیستم ، بلکه در انتظار بوسه ی جدم
حضرت محمد و حضرت علی علیهما السلام می باشم.
ابوالفضل العباس
شعر امروزم تقدیم عاشقان حضرت ابوالفضل العباس (ع)
التماس دعا
یک حسین با کمی یار
یک عباس با کمی آب
چرا تشنه اید کودکان ؟
تقصیر آنان نیست
صدای آب می پیچد در گوش آنان
شرمگین بود عباس
شرمگین بود عباس
زینب را تشنه لب
کودکان را تشنه تر می دید
رفت با آن همه امید
ولی ..تا نیمه راه آب آورد
تقصیر او نبود
یک قطره آب نماند در مشک
ای مشک خرابش مکن
کودکان با گونه های پراشک
چشم انتظارند
ای کاش جای آن همه خاک کربلا
کمی آب بود .. کمی آب
تا زنده می ماند عباس
زنده می ماند عباس
عباس ... عباس
پی نوشته :
ما که برای حسین
ناله سر می دهیم
راستی چرا ؟
از غم او بی خبر مانده ایم !!!!!
حسین خون خدا
ای حسین آنچه تو به من آموختی ، در شعرم نیست
در قلب من ناله هاست ، که در قلمم نیست
حسین (ع) می خواهد سفر کند
هیچکس با او نیست
تنهاست ... تنها
به پایان راه می اندیشد
شهادت ... شهادت
حسین جان از رفتن حذر کن
آنچه از تو می ماند به جای
تنی خسته
وتنی پاره پاره خواهد بود
شرم بر این مردم
خون خدا خواهد ریخت
زیر سم اسبان
پیکرت آفتاب خواد دید
تو چه می خواهی از مردم
اینان تو را خواهند کشت
هیچکس ...
یاری ات نخواهند کرد
حسین جان مرو..
مگذار بگویند
شهادت کار ما نیست
تشنگی در اسارت راه ما نیست
اینان در بستر خویش
چشم دوخته اند به تو
به عباس
به عشق
اینک تو تنهائی
ای روح پاک تا بی نهایت
تنها .. تنها
پی نوشته : به نظر شما اگر حسین (ع) امروز بود ، او را یاری می کردیم ؟
التماس
شعر امروزم مربوط به هیچ کسی نمی شه
قصه های واقعی
این روزها
خواب و خیال است
جستجوی دوست
با دست های صمیمی
و توقف پیش پای او گناه است
یک لحظه وقت داری ؟
دوست می گوید : نه
التماس گناه است