انصراف دوست عزیزم

دوشنبه ی این هفته خبربدی شنیدم

( یکی از دوستای عزیزم از دانشگاه انصراف داد )

سه شنبه ، یا فردای همان روز خبرخوشی شنیدم

(از انصراف خود منصرف شد )

خدا رو شکر ...

ضمنا از دیروز ظهر تا آلان ، شهرمون بارونی شده  ( خدا رو شکر )

شعر امروزم : انصراف دوست عزیزم

هر چه بادا باد

           انصراف

                   انصراف

چقدر باید بگوید

خاطرم آسوده نیست

یکبار انصراف کافی نسیت

غربت اش را همه می دانند

                 گل شمعدانی

                 عروسک روی طاقچه

تجربه های تلخ اش را همه می دانند

کوچه های انتظار

صندلی های رنگ پریده ی مدرسه و دانشگاه

حتی دفتر سنجاق شده ی خاطرات

                                هم می داند

اظطراب آرزوی او نبود

قلب شکسته آیینه ی او نبود

حال که بخت اش لرزید

و دستمال چارقدش افتاد 

                       چاره چیست ؟

تنها تر از او کیست ؟

برادر.. خواهر

                 دوست یا مادر

حس می کنم وقت آن رسیده

                           حرفی بزنم

یک جواب برای تو کافی ست

کسی به فکر ما نیست

اکنون وقت طلوع است

                       با آفتاب حرفی بزن

پی نوشته ام :

شعری برای تو .. می توانی بخوانی

یا برایت بخوانم

نه .. خودت بخوان

که بهتر از من می خوانی